The movie in my mind

Time started 12:15

Tijdens de try-out periode (om precies te zijn op 13 september 2011) mocht ik een kijkje nemen bij de revival van de Nederlandse versie van Miss Saigon. Vooropgesteld advies aan een ieder die Miss Saigon nog nooit eerder heeft gezien; hou je van musicals, muziektheater of van mij part van theater of muziek in het algemeen (jep, iedereen was waarschijnlijk hetzelfde aantal mensen geweest) zorg dat je Miss Saigon te zien krijgt. Tegen een ieder die net als ik ooit de musical heeft aanschouwd in Scheveningen en er over denkt om nogmaals te gaan in Utrecht zou ik willen zeggen; denk er nog eens over na. Nu zag ik de musical tijdens de try-outs en natuurlijk mag er dan iets mis gaan. Dat het geluid niet prettig stond afgesteld en dat er iets mis ging met een roze lichtje dat oranje moest worden bijgedraaid is ook niet iets waar ik me zorgen over kan maken tijdens een try-out. 

Ton Sieben als Chris en Na-Young Jeon als Kim.

Ook over het spel, zang of dans zal ik niet klagen. Zoals gezegd was het geluid niet prettig afgesteld maar dat is dan ook waar ik de slechte verstaanbaarheid aan wijt en niet aan articulatie van de spelers (sterker nog het ensemble klinkt behoorlijk Nederlands vergeleken met de cast die in het Circustheater te horen was, al is het een vreemde gewaarwording na 13 jaar naar het originele Nederlandse castalbum te hebben geluisterd). Bovendien zijn de bovengenoemde spelers ex-klasgenoten van mijn ex-klasgenoten en collega's en wordt John gespeeld door een vriend van mijn voormalig rij-instructrice dus voor ik een bevooroordeeld review over deze spelers geef zal ik er alvast vanaf zien.

Een grote(re) bron van ergernis was hoe dan ook de manier van staging, enscenering en regie. 

Om te beginnen met de staging. Alle liefdesscènes tussen Kim en Chris waren op een heel onzinnige manier geplaatst. Zo waren er zoenscenes op een trap en half op een tafel. Die plaatsing zorgde ervoor dat de opbloeiende liefde vooral nogal ongemakkelijk was voor de twee geliefde. Als dit de scènes zijn waardoor je medeleven moet voelen als de geliefde uit elkaar worden gehaald, dunkt me dat het niet de beste strategie is om te tonen hoe ongemakkelijk de twee zich voelen.

Dan de enscenering. Eén van de meest cruciale liefdesscènes (hierin wordt het de kijker duidelijk dat Chris iets voor Kim voelt) wordt gespeeld op het rechter zijbalkon. Vanaf mijn plaats (eerste rang op rij 7) werd het zicht op deze scène ontzettend belemmerd door de balustrade van dit balkon. Nogal frustrerend lijkt me voor een bezoeker die de volledige prijs (tussen de 65 en 110 euro voor de eerste rang) voor zijn eersterangs kaartje heeft betaald. 

Ton Sieben als Chris hier leunend op de balustrade die het voor een groot deel van het publiek op de eerste rang
 behoorlijk lastig maakt om 1 van de meest cruciale scènes te volgen.

Op onderstaande foto rechts onder zijn aan de zijkanten ook twee vrouwen in de lucht te zien. Zij staan op balkons die de gehele show op het toneel staan. Dit maakt dat het toneelbeeld er altijd erg vol uitziet. In een scène als deze is dat niet storend. Het is in de scène in Bangkok juist de bedoeling dat het toneel er vol uitziet. In deze revival is er echter voor gekozen om het podium altijd overvol te laten zijn en deze keuze vind ik erg jammer. In de vorige Nederlandse versie, in Scheveningen, was het podium juist vaak erg leeg. Scènes speelde zich af op een klein eilandje in het midden van het podium. En dit verbeelde naar mijn mening juist het desolate gevoel dat Chris en later ook Kim voelen. Precies dat gevoel, dat in 'Waarom God' wordt beschreven door Chris, kwam op die manier ook tot uitdrukking in het decor.

Links boven: Ton Sieben en Brigitte Heizer als Chris en Ellen. Links onder: Na-Young Jeon als Kim
Rechts boven en onder: foto's van een niet Nederlandse productie maar wel met hetzelfde decor.
Rechts: boven Dreamland, onder Bangkok.

Dan tot slot de regie. Regisseur Laurence Connor vond het blijkbaar noodzakelijk om de regie rauwer te maken. In de handelingen is terug te zien dat de GI's schunniger doen (er worden letterlijk seksuele handelingen uitgebeeld met de dames tijdens 'Heet als de zon is Saigon'), de hoeren zijn schaarser gekleed en vrijwel iedereen doet platter en grover dan in de vorige versie. Behalve Kim en Chris, maar aan het eind van de voorstelling had ik eigenlijk ook ergens het vage gevoel alsof Chris niet aanwezig was geweest. Iets wat ik overigens niet wijt aan de acteerkwaliteiten van Ton Sieben, die ik eerder zag in Spring Awakening en Cyrano. 

Maar zoals ik al zei, het was een try-out. Mocht ik de voorstelling nog een keer zien volgt er zeker een up-date. Miss Saigon is nog t/m 1 april 2012 te zien in het Beatrix Theater in Utrecht.

Time ended: 13.32

Scène foto's in deze blog zijn van de hand van Roy Beusker.