Watching: Friends [Comedy Central]
Vandaag geen foto's, uitstapjes, aankopen of recensies. Een persoonlijk blog bericht of eigenlijk een anekdote die me te binnen schoot toen bleek dat ik deze nog nooit aan één van mijn beste vrienden had verteld.
Door een tijdje studeren in het buitenland was ik vergeten mij in te schrijven voor vakken op de uni. Bij een paar vakken waren nog plaatsen vrij en 1 van mijn keuzes viel op Who is who in de Bijbel. Als dramaturg vind ik dat je toch op de hoogte moet zijn van de grootste godsdiensten op de wereld en zo doende leek een vak over het Christendom/Jodendom mij een goede keuze.
Tijdens het volgen van deze cursus belde een blanke vrouw van middelbare leeftijd (mijn gok was 50+) aan. Zodra ik de deur had geopend zag ik dat de vrouw een boekje in haar hand had 'De Wachttoren' genaamd. Ze wou graag weten of ik iets wist over de liefde van God.
Ik: "Nou ja, ik geloof wel dat er iets is maar niet God zoals die in de Bijbel staat."
Zij: "Heeft u de Bijbel wel eens gelezen?"
Ik: "Ja ik volg een vak op mijn opleiding waarvoor ik de Bijbel moet lezen. Ik ben ongeveer op de helft."
Zij: "O wat voor studie doet u dan?"
Ik: "Ik studeer theaterwetenschap en ik vind dat een dramaturg (want dat is het beroep dat ik na mijn studie wil uitoefenen) wel in staat moet zijn om kenmerken uit de Bijbel te herkennen in theatervoorstellingen en -teksten."
Zij: "Interessant. Misschien mag ik uw dit magazine aanbieden. Dat vind u dan wellicht interessant."
Ik: (vriendelijk als ik ben) "Ja, hoor natuurlijk. Dank u wel."
(Uiteraard duurde dit gesprek veel langer dan dit maar het was vrij saai dus ik zal je de rest besparen.)
Met enige regelmaat stond de Jehova voor de deur om mij een nieuwe Wachttoren aan te bieden en beleefd als ik ben opgevoed nam ik die steeds weer aan.
Enige tijd later was ik niet alleen bezig met studeren maar ook met stages of andere theatervoorstellingen. Werken aan een voorstelling maakt dat ik niet vaak thuis ben en zo kwam het dat de vrouw genoodzaakt was om tot twee keer toe haar Wachttoren door de brievenbus te schuiven.
De maand daarna had ze meer geluk. Weliswaar was ik wederom niet thuis maar vastberaden als ze was besloot ze op een zaterdag langs te komen en daarom trof ze dit maal mijn vriendje aan achter de voordeur.
Zij: "Goedemiddag, ik heb een aantal keer gesproken met een aardig meisje en ik vroeg mij af of ze thuis is. Misschien is het uw zus?"
Hij: "Nee, ik heb twee broers. Maar geen zussen."
Zij: "O, wellicht een huisgenote dan?"
Hij: "Nee, ik woon hier alleen met mijn vriendin."
Zij: "O, misschien een hele jonge moeder?"
Even voor de duidelijkheid: ik heb een jonger vriendje. We schelen wel 4 maanden ;)
Gelukkig heb ik haar niet meer terug gezien. Want ik denk niet dat ik het had kunnen laten om haar uit te leggen dat het lastig is je geloof te verspreiden als je mensen beledigd. Al begrijp ik dat ze dat alleen deed omdat ze in haar brein niet toe wou laten dat ik niet meer te redden was according to haar filosofie.
Van de zomer werden onze kozijnen en de voordeur geverfd. Daardoor verdween de sticker die ik vlak onder de bel had geplakt. Twee weken geleden belde er twee nieuwe Jehova's getuigen aan. Dit maal wederom een blanke vrouw van middelbare leeftijd maar nu bijgestaan door een knappe zwarte man van rond de dertig. Een ongemakkelijk gesprek volgde omdat ze er van uit waren gegaan dat ik wel heel ontevreden zou zijn over de agressie in de huidige maatschappij en ik vond ook vast wel dat het onveilig was in sommige buurten. En anders was ik toch wel van mening dat er meer blauw op straat moest komen. Helaas voor hen beantwoorde ik op hun vragen juist dat ik vind dat het allemaal wel mee valt. Dat mensen vooral bang worden gemaakt en dat ik het bovendien opvallend vond dat mensen juist heel vriendelijk tegen elkaar zijn.
Na dit gesprek heb ik toch maar een nieuwe sticker besteld. Voor ze weer terug zouden komen of de eerste verkoper van goedkopere energie zijn kans zou grijpen om ongewenst op mijn bel te drukken.
Time ended: 23.45
Watching: Spin City [Comedy Central]
No comments:
Post a Comment