 |
| via |
Opera Trionfo voert Benjamin Britten's opera Owen Wingrave als eerste in Nederland op in geënsceneerde versie. De muziek is prachtig en alleen daarom kan ik mij voorstellen dat Opera Trionfo de noodzaak voelde om een geënsceneerde versie van Britten's werk te verwezenlijken. Echter, er blijkt een goede reden te zijn waarom de opera niet eerder in geënsceneerde versie werd opgevoerd. De voorstelling, zonder pauze, duurt een uur en drie kwartier maar kent desalniettemin geen plotwendingen tot in het laatste kwartier.
In de eerste scène wordt de situatie geschetst: Owen (Karel Ludwig) krijgt les in oorlogsvoering. Tegen het eind van deze scène geeft Owen aan niet de oorlog in te willen. Zijn leermeester (Vitali Rozynko) geeft aan dit niet toe te laten. Hierna volgt een lange stoet van familieleden die hem één voor één duidelijk maken dat Owen's keuze onacceptabel is. Hij wordt met de nek aangekeken, onterft en zelfs zijn verloofde (Anna Traub) wijst zijn denkwijze af en geeft aan hem een lafaard te vinden als hij niet de oorlog in gaat. Zijn verloofde flirt wat met Owen's vriend Lechmere maar wijst hem toch af. Owen blijft staan voor zijn mening dat oorlog verachtelijk is en regeringen die burgers opdragen om anderen te doden zijn lager dan het laagste. Zijn verloofde vindt hem een lafaard maar geeft hem nog een kans om het goed te maken: hij moet een nacht in de spoorkamer van het huis slapen. In deze kamer is ooit een Wingrave jongen doodgeslagen door zijn vader omdat de jongen weigerde te vechten met een jongen die hem uitdaagde. Later werd de vader zonder zichtbare wond ook dood gevonden in dezelfde kamer. Sindsdien wordt de kamer de spookkamer genoemd.
Het decor (ontworpen door Gary McCann) is mooi, niet waanzinnig ingenieus maar het wordt goed ingezet en heeft een toevoegende waarde. De zangers zingen prachtig maar zoals veelal bij opera het geval is, is er duidelijk minder belang gehecht aan overtuigd acteerwerk. Een aantal zangers zijn prima in staat om goed acteerwerk neer te zetten. Bij een enkele speler lijkt het tegelijk zingen en acteren de crux te zijn, maar menigmaal lijken de zangers op de automatisch piloot te performen omdat ze slechts een beperkt aantal handelingen is gegeven om te spelen. Desalniettemin is Owen Wingrave met name een lust voor het oor en de muziek van Britten, maakt mij als Britten-leek erg nieuwsgierig naar ander werk van hem. Waarschijnlijk vindt menigeen de volgende vergelijking not done maar veelal deed zijn muziek mij denken aan stukken van Stephen Sondheim. Misschien is het vloeken in de kerk om de naam van een musicalcomponist te noemen in een recensie van een opera maar gezien mijn smaak is deze vergelijking een aanmaning om iedereen er toe te zetten deze bijzondere muziek te gaan beluisteren.
Owen Wingrave is nog te zien tot 20 maart in Heerenveen, Arnhem, Heerlen, Rotterdam, Amsterdam, Rotterdam en Utrecht.
 |
| Links: Anna Traub als Kate Julian Rechts: Karel Ludvig als Owen Wingrave |
~~~
This production of 'Owen Wingrave' is only touring in The Netherlands, that is why this blogpost is just in Dutch. However this opera is sung in English and if you wish to read this blogpost in English please use Google Translate. You can find it in the bar on the right.
Watching: Mad Men - Christmas Waltz
Scènefotografie: Jurjen Stekelenburg
No comments:
Post a Comment